Para sa aking mga kasamahan

     Hindi ko talaga alam kung paano ko sasabihin at kung paano ako magsisimula, pero ito lang ang masasabi ko, maraming-maraming salamat sa inyo, sa ating pagsasama at sa lahat ng mga ala-alang naiwan ninyo sa puso ko. Dalawang taon tayong lahat nagkasama-sama, dalawang taon ng lungkot at ligaya tayo'y nagkakaisa. Nagsimulang lumipad tungo sa isang pupuntahan ng sama-sama, at kung iisipin kulang ang isang taon nating pagkakasama-sama dahil nong unang hakbang pa lang natin ay iba-iba ang ating silid at ngayong nagsama-sama muli ay nagkaroon ng pagkakataon na mas magiging makulay ang ating samahan. Ilang buwan na lang ang natitira sa atin dahil tayo ay matatapos na at maghihiwa-hiwalay na ng landas. Ang tanging hiling ko lang sana mas lalo pa tayong mag sumikap para sa ating magandang kinabukasan. Salamat sa mga panahon na tayo'y nagbahagi ng katuwaan, ng mga kakulitan at ng mga kalungkutan.

     Sa paglipas ng mga araw at bawat semester na magkakasama ay ating napag alaman na tayo'y pinagkaisa at nabuo ang barkada. Kahit iba't-iba man ang ating personalidad at iba't-iba man ang ating kinalakihan iisa pa rin ang ating layunin. Natutong umunawa sa pagkakamali ng isa, natutong tumawa ng walang pakialam sa iba, at natutong magtulungan sa oras ng pangangailangan. Ngunit hindi rin nawala ang tampuha at ang inggitan, subalit lahat na yan ay lumilipas din. Saksi ang bawat silid na ating pinasukan, ang canteen na ating kinakainan at maging ang faculty office ay hindi rin makatiis na sawayin tayo sa ating mga kakulitan at kapasawayan. Sa dalawang taong pabalik-balik sa paaralan, dalawang taon ding nagpakahirap at nagtiyaga ang ating mga guro sa pagtuturo sa atin para lang maigabay tayo sa tamang landas. Mga paghihirap na ating naranasan at mga sandaling gusto na nating sumuko pero andiyan pa rin sila para gabayan tayo. Mga paghihirap ng ating mga magulang ay dapat nating isakatuparan, dahil dugo't pawis ang kanilang puhunan para lang sa ating pag-aaral. Matuto tayong magpahalaga sa mga bagay na dapat nating pahalagahan.
       Marami mang pagsubok ang ating hinaharap huwag tayong susuko at matuto tayong lumaban, huwag mawawalan ng pag-asa, tiwala lang at palaging magdasal sa Poong Maykapal para lagi tayong gabayan. Huwag nating aksayahin ang mga oras at panahon na pinagkaloob sa atin dapat nating bigyan ng pansin. Sana sa ating pagtatapos at paghihiwa-hiwalay ng ating landas tanging hiling ko lang sana ang mga payo't gabay ng ating mga Guro't Magulang ay huwag sanang kalimutan,upang sa landas ng ating buhay na tatahakin at haharapin ay ating magagamit at mapapagtanto.
     Salamat at mamimiss ko kayo!!!

Sa aking sariling kinabukasan

    Lahat tayo ay napapaisip tungkol sa ating kinabukasan. Ano nga ba ang ating kinabukasan? Ano na nga ba ating patutunguhan sa kabila ng ating pagsisikap? Ano na kaya ang magiging kalagayan ko sa mga lilipas na panahon? Ang hirap isipin diba, kaya't heto ako sumulat ng isang liham pansarili.

       Sa aking sarili,
               Sana habang binabasa mo itong sulat ko sayo, sana may maganda ka ng trabaho at natupad mo na ang iyong pangarap. Kung hindi man, alam mo na ang dapat mong gawin. Sa oras na itong aking pagsulat ay wala pa akong ideya dahil hindi ko pa alam ang gusto kong gawin. Sana hindi magbabago ang iyong pananaw sa buhay. Sana hindi mo titigilan ang iyong nasimulan. Sana hindi rin nawala ang pagiging positibo mo kahit na mahirap ang iyong pinagdaanan. Marami mang pag subok ang dumating sayo sana huwag kang susuko dahil ito ang magiging gabay mo sa landas ng iyong tatahakin.
         Sana ay maging malakas na ang iyong loob at huwag ka ng magiging matatakutin sa ano mang oras ng hamon ng buhay. Sana hindi kana natatakot na mailabas ang ninanais mong sabihin. At kahit gaano man kadami ang iyong pinagdaanan marami pa ring magagandang pangyayari na masarap ipagpasalamat sa Poong Maykapal. Sana mula ngayon mas alam mo na ang mga tama sa mali mong paningin at sana ngayon kilala mo na ang iyong sarili.
       Goodluck and Godbless to me!


                               StrongFaithFighter

Pagtapon ng basura kung saan-saan

    Ang pagtapon ng basura kahit saan-saan ay isang uri ng ating gawain na patuloy na nangyayari sa isang komunidad. Isang maling gawain na naging sakit ng iilang mamamayan na kung saan hindi na nila napapatnubayan ang kanilang sarili sa pagtapon ng basura kung saan-saan. Pagbaha, Pagdumi ng mga ilog at paglaganap ng iba't-ibang sakit ay iilan lang yan sa mga dahilan kung bakit nangyayari ito sa ating lugar. Ang pagtapon ng basura kung saan-saan ay nagdudulot ng maruming kapaligiran. Isa sa pangunahing dahilan ng pagbaha ay ang hindi wastong pagtapon ng basura sa tamang lagayan nito. Sa kawalan ng respeto sa ating kapaligiran ay nagdudulot ng kasamaan sa karamihan. Karaniwang makikita sa ating paligid ang mga nagkalat na basura, basurang dulot ay sakit na kadalasan ay bata ang tinatamaan at ang pagbaha sa ating lugar. Halos karamihan sa atin ay nagtatapon ng basura kung saan saan halimbawa na dito ay ang pagtapon ng balat ng kendi na ating pinagkainan, maaaring maliit man ito sa ating paningin ngunit malaki pa rin ang epekto sa atin.

Upang maiwasan ang anumang problema na sanhi ng basura ay dapat tayong gumawa ng solusyon o paraan upang malutas ang ating suliranin sa ating komunidad. Hindi lang naman nagdudulot ng masama ang basura kundi pwede rin itong mapakinabangan. Paano, sa pamamagitan ng recycle o re-use. Ito ang mga dapat nating tandaan:

1. Dapat tayong matutong pangalagaan at pahalagahan ang ating kapaligiran.

2. Dapat nating paghiwalayin ang nabubulok at di-nabubulok na basura. Tulad ng pwede pang mapakinabangan halimbawa, bote na maaari nating gamiting taniman ng halaman para mapaganda ang ating kapaligiran. Yong mga nabubulok naman ay pwesing gawing pataba ng halaman sa pamamagitan ng ibaon sa lupa para mabulok ito.

3. Ang dapat nating taglayin sa ating mga sarili, ang pagiging disiplinado at maging responsable sa lahat ng bagay para sa ating magandang kapaligiran.

Kung may'ron tayong dapat tandaan may'ron naman tayong paraan para masolusyonan ang problema:

REDUCE- Magbawas ng mga bagay na hindi nagagamit para maiwasan ang pagkasira ng ating kapaligiran.

RE-USE - Mga bagay na mapapakinabangan pa na pwedi pang gamitin.

RECYCLE- Mga bagay na ginagamit na pwedi pang pakinabangan ulit.

Ang probelama ng ating komunidad ay maiiwasan kung tayo ay nagtutulungan at ngkakaisa para sa magandang kapaligiran at maiiwasan ang paglaanap ng iba't-ibang sakit na nagdudulot ng panganib sa mga mamamayan.

Ang Aking paglalakbay sa CSS

     Simula ng mag-aral ako sa Pio Duran National High School-Senior High at kumuha ako ng Computer System Servicing ay naging mahiwaga na sa'kin ang mga bagay na nakakapaloob dito. Nakaka excite na nakakakaba dahil may halo-halong emosyon ang namumuo sa aking puso't isipan. Excitement dahil marami akong makukuhang kaalaman at magkakaroon ako ng magandang karanasan na hindi ko malilimutan. Nakakakaba dahil umpisa pa lang napapaisip kana ng mga bagay-bagay na nagbibigay katanungan sa puso't isipan. Simula pa lang ito ng aking paglalakbay at wala pa akong maayadong kaalaman kung ano nga ba at bakit ako naglalakbay? Pero habang nasa biyahe ako at lalong tumatagal naliliwanagan ako sa mga katanungan na bumabalot sa aking puso't isipan. Sabi nga nila simula pa lang ito ng aking paglalakbay at marami pa akong pupuntahan, dahil andito pa lang ako sa simpleng destinasyon na pa easy-easy pa lang wala pang "challenges" ang nagaganap. Umpisa pa lang ng pagtakbo ng sasakyan tungo sa aking pupuntahan isang paglalakbay na masasabi mong "full of consentration and focuses" na huwag kang basta-basta hihinto kung alam mong wala ka pa sa lugar ng iyong bababaan.
                   

      Ngayong nandito na ako sa kalagitnaan ng aking biyahe masasabi kong nakakapagod na nakaka excite. Yong tipong kahit pagod kana at hirap kana, na parang gusto mo ng bumababa at huminto sa biyahe para lang hindi kana mapagod pero hindi mo pa rin magawa dahil may nag-aantay sayo sa dulo ng iyong destinasyon. Marami mang lubak-lubak ang madadaanan mo pero para sa ngalan ng pangarap kakayanin at titiisin pa rin para lang maabot ang isang lugar kung saan hindi mo pagsisisihan. Boring man minsan ang aking biyahe pero tuloy pa rin ang laban dahil hindi mo naman maiiwasan ang ganitong sitwasyon.
     Sa isang paglalakbay dapat handa kang umunawa, magtiis, mag-adjust, magbalansi at habaan ang iyong pasensya dahil hindi mo matatakasan ang mga bagay na kapag susubukin ka ng iyong panahon. Umulan man o umaraw tuloy pa rin ang biyahe, huwag mong iisiping mainip sa biyahe kahit malayo pa ang iyong pupuntahan,dahil walang tagumpay na nakukuha sa madaliang paglalakbay,lahat pinaghihirapan at pinagpapaguran at dinadaan sa mahabang proseso. Kaya't habang nasa paglalakbay ka dapat mag-enjoy, mag relax, mag aliw ng may pagpapahalaga. Kapag narating mo na ang iyong destinasyon malalaman mo na lang na kahit sobrang haba pa ng iyong biyahe taos puso mo pa ring naabot ang iyong paruruunan ng hindi mo namamalayan. Kaya't sa hamon ng buhay tiwala at tiyaga ang kailangan tungo sa magandang kapalaran.

Ang Aking Buhay sa Senior High School

     Ang buhay bilang isang mag-aaral ang isa na yata sa mga pinaka masaya ngunit mapang-hamong parte ng aking buhay. Apat na taon nang ako'y
nag-aral sa Pio Duran National High School, Binodegahan Pioduran Albay bilang isang High School student at doon ko nakilala ang mga kaibigang naging inspirasyon ko sa pag-aaral na apat na taon ko ding nakasama. Ngunit nang kami'y mag-graduate na naghiwa-hiwalay na ang aming landas, yong iba nagpatuloy sa pag-aaral, yong iba huminto muna at yong iba naman ay nagtrabaho muna at isa na ako doon sa mga naghanap ng trabaho, dahil sa hirao ng buhay at walang sapat na pang-paaral ng kalehiyo kaya't nagtrabaho muna ako. Taong 2012 kami nagtapos ng high school at sa taong ito rin ako nag-umpisang nagtrabaho at nakipag sapalaran sa Maynila. Anim na taon akong nagtrabaho at anim na taon din akong naging bakante sa pag-aaral, kaya taong 2018 nagpasya akong
 mag-aral muli, kaya't heto ako ngayon sa Pio Duran National High School -Senior High School nag-aaral at kumuha ng COMPUTER SYSTEM SERVICING(CSS). June 13, 2018 kung saan nagkaroon ako ng bagong kaibigan, bagong environment at panibagong adjustment syempre bago lang ako dito.
              
     Ang buhay ng isang mag-aaral ng Senior High School ay para ring buhay ng isang kolehiyala o kolehiyano, na hindi tulad noon na medyo pa
easy-easy pa ang buhay. Ngayon sobrang dami na ang ginagawa, sunod- sunod na Quizes, Practical Research, Project, Enhancement at iba pa. Araw-araw man na puyatan at pagod ang aking nararanasan hindi ko rin naman masisisi ang mga guro namin sa pagpapahirap na ginagawa sa amin dahil alam naman namin na iyon ay para lang din sa ikabubuti ng aming buhay. "Kapit lang at huwag kang susuko, matatapos ko rin ang Senior High School" yan ang madalas kong sinasabi sa aking sarili kapag nawawalan na ako ng pag-asa. Ang tanging Poong Maykapal ang aking nagiging sandalan sa kabila ng mga pagsubok ng aking buhay. Para sa akin napakaaayang maging isang mag-aaral aubalit kailangan mo munang paghirapan ang mga bagay na bago mo makamit ang isang tagumpay.
     Expected na naming lahat na mahirap ang pagdadaanan naming mga Senior High School, sulat dito, sulat doon, kailangan nito, kailangan niyan, gawa dito, gawa diyan at yong gagawa ka ng school works ng pangmadalian dahil deadline at kailangan mong gawin dahil marami ka pang gagawin. Hay! Hirap diba, pero kakayanin para sa magandang kinabukasan. Minsan nga naririnig ko sa mga kaklase ko na sana daw hindi na sila nag-aral pa keso daw hindi sila nahihirapan, kahit man ako napapa isip nyan pero para sa ngalan ng pangarap hindi ako susuko at hindi ako padadala sa pagod. Ang lahat ng paghihirap ng isang studyante ay isa lang itong munting pagsubok na dapat mong malampasan at dapat mong harapin. Mahirap man ngunit kakayanin para sa magandang hangarin. Tiyaga at pagsisikap ang tanging puhunan ng isang mag-aaral para sa matapos ang pag-aaral.